Harry Potter ve Melez Prens *

-... ..Harry altın sıvıyla doluminik şişeyi iç cebine yerleştirdi, Slytherin’lerin suratlarındaki öfkeden  köpürmüş ifade karşısındaki sevinciile, Hermione’nin hayal kırıklığına uğramışifadesi karşısndaki suçluluk duygusu garip bir şrkilde birbirine karışmıştı. Ron sadece afallamış görünüyordu.

-Mahzenden çıkarlarken Harry’e-Filch sandığı, “Nasıl yaptın bunu?”   diye fısıldadı.

-“Herhlde şansım yardım etti,” dedi Harry, çünkü Malfoy onları duyacak mesafedeydi.

-Ama onun işitme mesafesinden çıkıp Gryffindor masasına yerleştiklerinde , işin aslını onlara anlatacak kadar güvende hissetti kendini. Hermione’nin yüzü onun ağzından çıkacak her sözcükle daha da taşlaşmış bir hal aldı.

-“Sanırım kopya çektiğimi düşünüyorsun, öyle mi?” diye bitirdi sözünü. Hermione’nin ifadesi onu kızdırmıştı.

-“Eh, tam olarak senin çalışman sayılmaz, değil mi?” dedi kız, kaskatı.

-Ron, “Sadece bizim izlediğimizden farklı talimatları izlemiş,”dedi. “Bir felakette olabilirdi, değil mi? Ama bir risk aldı ve karşılığını gördü.” İçini çekti. “Slughorn o kitabı bana verebilirdi, ama hayır, ben içine hiçbir şey yazılmamış olan kitabı alıyorum. Üzerine kusulmuş kitabı, elli ikinci sayfasının haline bakılırsa, ama-“

-“Durun bir dakika,”

Dedi, harry’nin sol kulağının yaınında bir ses ve Slughorn’un mahzeninde burnuna gelen çiçeğimsi kokunun esintisi birden burnuna çarptı. Dönüp bakınca Ginny’nin yanlarına geldiğini gördü. “Doğru mu duydum? Birinin bir kitaba yazdığı şeylerdem emir mi alıyorsuni Harry?

-Şaşırmış ve kızgın görünüyordu. Harry onun aklında ne olduğunu ânında anladı.

-Sesini alçaltarak “Önemli bir şey değil,” dedi, onu rahatlatmak istercesine. “Yani, Riddle’ın güncesi gibi
değil. Sadece birinin içine bir şeyler çiziktirdiği eski bir des kitabı.”

“Ama dediğini yapıyordun, öyle mi?”

-“Kenarlarda yazılı tüyoların birkaçını denedim, o kadar. Gerçekten, Ginny, tuhaf bir yanı yok-“

-“Ginny’nin hakkı var,” dedi Hermione, hemen kulaklarını dikerek. “Tuhaf bir yanı olup olmadığını kontrol etmeliyiz. Demek istiyorum ki, bütün bu garip talimatlar, kim bilebilir?”

-O Harry’nin İleri İksir Yapımı kitabını çantasından çıkarıp asasını da kaldırırken  harry gücenmiş bir sesle, “Hey!” dedi.

-“Specialis revelio!” dedi Hermione, asayı kitabın ön kapağına ustalıkla dokundurarak.

Hiçbir şey olmadı. Kitap o eski ve kirli, sayfa köşeleri kıvrık haliyle, orada öylece yattı.

-“Bitti mi? dedi Harry sinirli sinirli. “Yoksa birkaç takla atar mı diye beklemek mi istiyorsun?”

-“Bir şey yok gibi görünüyor,” dedi Hermione, kitaba hâlâ kuşkulu bakışlar atarak. “Yani, sanki sahiden de şeymiş gibi görünüyor... sadece bir ders kitabı.”

-“İyi. Öyleyse geri alayım,” dedi Harry, onu masadan kaparak, ama kitap elinden kaydı, açılıp yere düştü.

-Başka kimse bakmıyordu. Harry, kitabı almak için eğildi ve eğilirken de arka kapağın altına çiziktirilmiş bir şey gördü. Ona, şimdi yukarıda, sandığında bir çift çorabın içine emniyetle saklanmış olarak duran Felix Felicis şişesini kazandıran talimatlardaki kargacık burgacık el yazısıyla yazılmış bir şey:
                         Bukitap Melez Prens’in Malıdır. 
-... ..  
-... ..Despotların ezdikleri insanlardan nasıl korktukları hakkında hiçbir fikrin var mı? Hepsi deçok sayıdaki kurbanları arasından bir gün mutlaka birinin çıkıp ayaklanacağının, onlara karşılık vereceğinin farkındadır. Voldermort dafarklı deği! Öteden beri ona meydan okuyacak kişiyi bekleyip duruyordu. ... ..
-... .. "    ...    Ölüme  ve karanlığa baktığımızda korktuğumuz şey bilinmezliktir., başka bir şey değil."

*Harry Potter ve Melez Prens & J. K. Rowling