Harry Potter ve Felsefe Taşı *

-... .. İkinci bir kapının önündeydiler şimdi, bu kapı gümüştendi, üstünde şunlar yazılıydı:

Gir bakalım, yabancı, ama dikkat et, sakın

Kendini koyverip de hırsa kapılmayasın,

Alın teri dökmeden köşe dönme hevesi

Canına okur sonra, bak bizden söylemesi,

Senin olmayan bir şey yürüteceksen unut

Aklını başına al, sonra da kendini tut,

Hırsızlığa kalkarsan, bir daha düşün yine,

Başka şeyler bulursun çil altınlar yerine

... ..

-... .. “Bu gerçek bir büyü mü sence?” dedi kız. “Pek işe yaramadı, öyle değil mi?Ben, alıştırma olsun diye, birkaç basit büyüdenedim, hepsinden de son uç aldım. Ailemde kimsenin büyüyle ilgisi yok, bana mektup geldiğinde hepimiz şeşırdık, ama çok sevindim, ne de olsa en iyi büyücülük okulu bu, öyle diyorlar. –ders kitaplarını şimdidenezberledim, sanırım bu kadarı yeterli –sah, benim adım Hermione Granger, siz kimsiniz?”

-Bütün bunları hızlı hızlı söylemişti.

-Harry Ron’a baktı, onun da ders kitaplarını ezberlemediği şaşkın yüzünden belliydi, bunu görmek Harry’yi rahatlattı.

-“Ben Ron Weasley,” diye mırıldandı Ron.

-“Harry Potter,” dedi Harry.

-“Sahi mi?” dedi Hermione. “Senin hakkında her şeyi biliyorum tabii-birkaç tane de yardımcı kitap
aldım, senin adın Çağdaş Sihir Tarihi’nde, Karanlık Sanatların Yükselişi ve Çöküşü’nde, bir de Yirminci Yüzyılın Büyük Büyücülük Olayları’nda geçiyor.”

-Harry, şaşkınlık içinde, “Öyle mi?” dedi. ... ..

-... ..

-Harry başını hemen indirdi; Profesör McGonagall, yeni öğrencilerin önüne dört ayaklı bir tabure yerleştirdi sessizce. Taburenin üstüne de sivri uçlu bir büyücü şapkası koydu. Yamalar içindeydi şapka, eski püsküydü, son derece kirliydi. Petunia Teyze olsa, onu evin kapısından içeri sokmazdı.

-Belki de içinden tavşan çıkarmamızı isteyecekler, diye düşündü Harry; buna benzer bir şey yapılacak –salonda kim varsa gözünü şapkaya dikmişti, o da dikti. Birkaç saniye sessizlik oldu. Sonra hafifçe kıpıdadı şapka. Kenarına yakın bir yerlerdeki yrtık, ağız gibi açıldı –şapka bir şarkı tutturdu:

“Bu şapka, dersiniz, çirkin mi çirkin!

Ama öyle hemen karar vermeyin.

Toz olurum varsa benden güzeli,

Eşsizim kendimi bildim bileli.

Ne kasket dinlerim ne de silindir,

Şampiyonluk kaçmaz, hep bana gelir.

Hogwarts okulunda, Seçmen Şapka’yım,

Her gün, her ay, her yıl başkayım.

Karşımda şöyle bir ürperin biraz

Dünyada hiçbir şey gözümden kçmaz.

Eğer beni geçirirsen başın

Gideceğin yeri söylerim sana.

Seni Gryffindor’a yollarım belki, Zamanla olursun aslanın teki,

Yiğittir orada kalan çocuklar,

Hepsinin yüreği, nah, mangal kadar, Belki de düşersin Hufflepuff’a

Haksızlığı hemen kaldırıp rafa

Adalet uğruna savaş verirsin

Her yere mutluluk götürmek için

Ravenclaw kısmetin belki,

Oradakilerin hiç çıkmaz sesi,

Mantıktır onlarca önemli olan,

Öylekurtulurlar tüm sorunlardan.

Düşersin belki de Slytherin’e sen,

Bir başkadır sanki oraya giden,

Amaçları için neler yapmazlar

Açıklasam bitmez sabaha kadar.

Giy kafana beni! Çe4kinme sakın!

Birinci koşul bu: Korkmayacaksın!

Hiç kimseye kötülük gelmez benden,

Şapkalar içinde en uysalı ben.”

-Şarkı sona erince bir alkış koptu. Şapka eğilerek dört masaya selam verdi, sonra sessiliğe gömüldü yine.Ron, Harry’e, “Demekşapkayı geçireceğiz başımıza!” diye fısıldadı. “Fred’i öldüreceğim, ifritlerle güreşmekten söz ediyordu.

-Harry belli belirsiz gülümsedi. ... ..

... ..

-“Buldum onu!” diye fısıldadı. “Flamel’ı buldum! Bu adı bir yerde okuduğumu söylemiştim size. Buraya gelirken trende görmüştüm –dinleyin şunu: ‘Profesör Dumbledore, özellikle 1945’te kara büyücü Grinwald’ı yenmesiyle, ejderha kanının on iki ayrı konuda kullanılışını bulmasıyla ve arkadaşı Nicolas Flamel’la simya konusunda yürüttüğü çalışmalarla ünlüdür’!”

Hermione ayağa fırladı. İlk sınav notlarından beri hiç bu kadar heyecanlanmamıştı.

-“Bir yere kımıldamayın!” dedi ve kızların yatakhanesine çıkan merdivenlere doğru fırladı. Harry’yle Ron şaşkın şakın birbirlerine baktılar.Hermione biraz sonra kolunda kocaman, eski bir kitapla döndü.

-Heyecanla, “Buna bakmayı akıl edememişim!” diye fısıldadı. “Şöyle hafif bir şeyler okuyayım diye bunu haftalar önce kitaplıktan almıştım.”

-“Hafif mi?” dedi Ron, ama Hermione susmasını söyledi ona, kitapta bir şeye bakacaktı, kendi kendine mırıldanarak çılgıncasına sayfaları çevirmeye koyuldu.

-Sonunda aradığını buldu.

-“Biliyordum! Bilyordum!”

-Ron, anlamlı anlamlı, “Konuşabilir miyiz şimdi?” diye sordu. Hermione ona aldırmadı.

-Çok önemli şeyler söyler gibi

*Harry Potter ve Felsefe Taşı & J. K. Rowling