birbirimizi sevebilmek*

... .. Seviyorsanız saf, saf sayılıyorsunuz. Mutluysanız, önemsiz ve basit diyorlar size. Açık elli ve özverili iseniz, size kuşkuyla bakıyorlar. Bağışlayıcı bir tipseniz, zayıf deniliyor sizin için. Baş kaldırma güveniyorsanız, aptal diyorlar size. Bütün bu iyi özelliklere tümüyle sahip olmak istediğinizde, insanlar hemen sizin sahte olduğunuza inanıyorlar. Bu bilir bilmez davranışlar birbirini sevmeyen ve birbirinden kopuk insanları, kafalarındaki karışıklığı ve mutsuzlukları itiraf edemeyecek denli kültürlü ve bunlara karşı bir şey yapmaya cesaret etmeyecek denli egolarının tutsağı olan kişiler. Bu tür davranışlar, insanlar arasındaki ilişkileri sürekli olarak koparıyor ve temel insani değerlerin yok olmasına neden oluşturuyor. Geçmiş yıllarda yayınlanmış pek çok bilimsel yapıt insanlar arasındaki ilişkilerin önemini kanıtlıyor; insanlar arasındaki içtenliğin iyi ve üretken bir yaşam için gerekli olduğunu gösteriyor; sevgi dolu bir dokunuşun ya da yürekten bir gülüşün insanı iyileştirdiğini belirtiyor ve olumlu  ilişkilerin insana fiziksel, psikolojik ve akılsal yönden iyilik getirdiğini vurguluyorlar.

… .. Birbirimizle ilişki kurma yolunda giderek artan yetersizliğimiz korkutucu boyutlara varıyor. Yakın bir gelecekte iki ebeveynli aileler istisna sayılacaklar. Evlilik, uzun süren dostluklar ve bunlara benzer kavramlar her gün daha çok modası geçmiş fikirler olarak kabul ediliyor. … ..Bireysellik, bağımsızlık ve kişisel özgürlük; hoşlanma, sevgi ve işbirliğinden daha çok değerli sayılıyor. … ..

… . Bu bilgiler olmaksızın bizler nefret, korku ve yalnızlık içinde birlikte yaşayan ve umursamazlıkla sürekli birbirini inciten insanlar haline geliriz. Ne mutlu bize ki, şimdi de bu konda seçimi yapabilmek bizim elimizde.

… .. İlişkilerim bana yenilgiyi olgun karşılama, buna üzülmeme ve korkuyu yenme dersleri verdiler. Ruhumun özgürlüğünü kazanmasına ve bende sevgiden korkma olayının kökünden kazınmasına neden oldular. İyi ve kötü ilişkiler şimdi de benim temel teşvik kaynağımı oluşturuyor; topluma açık, meraklı, öğrenme heveslisi

ve her türlü mücadeleye hazır olmamı salıyorlar…. ..

Çok güzel bir masal vardır. Bunda küçük bir kız çocuğu çimenlerin üzerinde yürürken bir kelebeğin, dikene takılıp kalmış olduğunu görür. Büyük bir özenle kelebeği dikenden çıkarır. Kelebek uçmaya başlar; sonra güzel ve iyi kalpli bir peri olarak geri döner. Küçük kıza, “Bu iyiliğe karşı ben de sana en çok istediğin şeyi vermek istiyorum.” Der. Küçük kız bir an düşünür ve yanıtlar. “Mutlu olmayı istiyorum.” Peri ona doğru eğilir ve kulağına bir şeyler fısıldar. Sonra, birdenbire gözden kaybolur.

Kız büyür. Çevresindeki hiç kimse ondan daha mutlu değildir. Bu mutluluğun sırrını ona her sorduklarında yalnızca gülümser ve “İyi bir perinin sözünü dinledim,” der.

Yaşlanınca komşuları bu inanılmaz sırrın onunla birlikte öleceğinden korkarlar. “Lütfen, şu sırrını biz de söyle,” diye yalvarır; “Perinin sana ne söylediğini bize yinele” derler. Sevimli  ve yaşlı kadın, “Peri, çevremdeki her insanın ne denli güvencede imiş gibi  görünse de gene bana  muhtaç olduğunu söylemişti, “ der.

Hepimiz birbirimize muhtacız.

 

Başlangıç

Bazı ilişkiler içindeyken öyle bir an gelir ki, artık farklılıklarda uzlaşmak için ne denli içten davranılsa ya da bir zamanlar paylaşılan geçmişin bir bölümünü yeniden oluşturmak üzere istek ne denli güçlü olsa; mücadele öyle acılıdır ki, başka hiçbir şey duyumsanmaz; dünya ve onun tüm güzellikleri acımasız karşıtlıklara eklenirler. (Davit Viscott)

 

Birbirimizle ilişkilerimizde başarısızlığa düştüğümüzde  bizler günahkâr, eksik ya da yetersiz değilizdir. İlişkiler içinde çok basit şekilde kendimize aşırı güvenli ve hazırlıksız olur ya da bu ilişkilerden beklentilerimizde gerçekçi olmalıyız. İlişkilerin tümü doğru değildir. Değerler değiştiği sürece anlayışlar gelişir, insan yüzleri anlaşılmaz ve davranışları önceden kestirilmez hale gelir. Ve böylece hatalar yaparız.

 

*birbirimizi sevebilmek insan ilişkileri üzerine bir inceleme & Leo Buscaglia

 

1982

Türkçesi: Nejat Ebcioğlu