“Simyacı”nın
da yazarı olan Paulo Coelho “Zâhir”de hayatı anlatıyor. Bazı bölümlerinde yer
alan abartılmış fantaziler gereksiz olarak yorumlanabilir. Hayatın akışında
herkesin hissedebileceği duyguları ya da
bize gerçekçi gelmeyen
öyküleri yansıtan alıntıları özetlemeye çalışalım:
öyküleri yansıtan alıntıları özetlemeye çalışalım:
- İyilik
Bankası adında görünmez bir kurum vardı ve bu kurumu daima çok yararlı
bulurdum.
-“Bazen evet.
Yapacak daha ilginç bir şey yok, kadın heyecan arıyor; bense macera, hepsi bu.
Ertesi gün, ger ikiniz hiçbirşey olmamış gibi davranıyorusunuz ve yaşam devam
ediyor.
-Ben böyle
her şeyle kavga ederken, duydum ki diğer insanlar özgürlükten bahsediyorlar ve
bu biricik haklarını savundukça , ailelerinin isteklerine daha fazla boyun
eğiyorlar;
yaşamlarının geri kalanını birlikte geçirmeye söz verdikleri
insanlarla evliliklerine, ekonomiye, yaptıkları diyetlere, yapmış oldukları
diyetlere, yarım kalmış projelere, ‘Hayır’ ya da ‘Bitti’ demeyi birtürlü
beceremediklei sevgililerine, hiç sevmedikleri insanlarla öğle yemeği yemeye
mecburoldukları hafta sonlarına esir oluyorlar. Lükse, lüksün görüntüsüne, lüksün
görüntüsünün görüntüsüne köle olanlar. Kendilerinin seçmediği ancak
onlariçin en iyisinin bu olduğuna inandırıldıkları bir yaşantının kölesi olanlar. Ve birbirinin aynı günler ve geceler geçirenle ‘macera’ kelimesinin sadece kitaplarda geçen bir sözcük ya da daima açık duran televizyonda bir hayal olduğu günler ve geceler; ve ne zaman önlerinde yeni bir kapı açılsa, “İlgilenmiyorum.
Havamda değilim,” diyenler. Oysa hiç denemedikleri bir şey için hazır olup olmadıklarını nereden bilebilirler? Ancak bunu sormanın bir anlamı yok; gerçek ise içinde büyüdükleri düzenin buzulmasından korkmalarıdır.
-.... dönüşü
olmayan bir maceraya atılmadan önce birlikte başardıklarımızı hiç düşünmedi mi?
İstediği zaman istediği yere gitmekte özgürdü, ... Ben gidiyorum. Neden?
-Bu soruyu
yanıtlamaya değer mi? Hayır. Çünkü bu sorunun yanıtınde sevdiğim kadınn yanımda
kalmasını sağlamaktaki yetersizliğim gizli. ....
-Ben serüven
ve bilinmeyenin peşinde koşarken, kadınlar daima denge ve sadakat arıyorlardı.
.. ...
-Biz
insanların iki sorunu var: birincisi ne zaman başlamak gerektiğini, ikincisi
ise ne zaman duracağını bilmemek. ..
ZÂHİR – Paula Coelho *
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder