İki Kişilik Yalnızlık*

 

… ..“Sus,” dedi kadın, kocasına. “Tüylerimi diken diken ediyorsun. Birlikte bir ömür paylaştık, bir türlü biz olamadık nedense?”

“Saçmalıyorsun,” dedi adam. “Aklını başına topla…”

“Evlenmek saba göre değilmiş,” dedi kadın. “Yeni yeni anlıyorum bu gerçeği.”

“Güldürme beni,” dedi adam. “Ben evlilik için en doğal adaydım oysa. Can atan, çırpınan bir aday.”

Kadın, “Sen artık benim tanıdığım adam, kocam değilsin. O geçmişte kaldı. Hâlâ gerçeği görmek istemiyor musun.” Sözümüz bitti.

Kadın, yavaşça kocasından çözüldü. Birkaç karış öteye gitti. Ağlamak istiyordu ama gözlerinden bir damla bile yaş gelmedi. Belki de ilk kez ağlamayı, rahatlamak için yeterli bulmuyordu. Başka bir şeyler yapmak istedi. Sıçradı ansızın oturduğu yatağın içinde. Başını kocasına çevirdi. Boş gözlerle ona baktı.

“Anlaşıldı,” sesi öfkeli bir ses tonuyla. “Meğer kuşkularım doğruymuş. Beş yıl önce seni terk etmeliydim. Ama çocuklarımız için yapamadım. Dürüst olmanın tadına varamıyoruz. şimdi. Dürüst olamamamızın acısı içimi yakıyor. Ne olur! Sürükleme beni ardından. Bulaştığın pisliğe beni de ortak etme. Senden son bir ricam var. Senin olmadığın yeni hayatımda, ‘sorumsuzluk satın almak istiyorum’. Çocuklara babalık görevlerini yap hiç olmazsa. Onların bize ihtiyacı olduğu dönem şimdi. Tek başıma iki çocuğun sorumluluğunu taşıyamam. Beni hiçbir zaman düşünme. Kendime karşı kaybettiğim saygıyı ancak sensiz tekrar bulabilirim.

… ..

Adam yataktan doğruldu. Sessizce banyonun yolunu tuttu. Kadın, kendisi ile baş başa kalmıştı. Bir an için üşüdüğünü hissetti. Geceden beri yorgun ve uykusuz kalan vücudunun üstüne yorganı çekti. ”İlk yıllar ne güzeldi,” diye düşündü. 

... ..

... .. Sıradan bir doktor olacakken, üniversitede kalıp kariyer yapmasını istedim. En büyük hatam işte burada benim. Onun için kendimi değiştirdim. Kim olduğumu unuttum. Onun için yaşamaya başladım. O ise tekrar onun için değişmemi istiyor. Zaman ayıramadığımı söyledi. Bu laf bana çok dokundu Ayşe. Ben kendim için çalışmadım. Yaptığım işte kariyer yok ki. Gelip gelebileceğim yer burası. ... ... Çalışmadığım zamanlar onun eline baktım. Para bile istemeye alışlık biri değilim. ... ..

... ..

Ayrılma vakti geldiğinde ise, "Bundan sonra ne yapmayı düşünüyorsun?" diye sordu Ayşe çok sevdiği arkadaşına.

"Hiç," diye cevap verdi Zehra.

"Hiç mi?"

"Evet. Hiç! Sence susup kabullenmeli miyim her şeyi?"

"Sizin sorununuz konuşmamak. Konuşmaya ihtiyacınız var. Bence bunu deneyin. Daha sorunun ne olduğunu tam olarak bilmiyorsun: Doçentliği neden verilmedi? Bunu bile bilmiyorsun. Senin dinlemeye onun ise anlatmaya ihtiyacı var. Konuşun, hem döne döne konuşun."

    Zehra, Ayşe'nin boynuna sarıldı. "Tıpkı eski günlerdeki gibi iyi ki hayatımda varsın Söylediklerini yapacağım. Eve döndüğümde onunla konuşacağım," dedi ve tekrar görüşmek üzere ayrıldılar.

... ..

*İki Kişilik Yalnızlık  &  Sinan Akyüz

Alfa Basım Yayım

1.Basım: 2007