Yıllar*

 

… .. tipik bir İngiliz orta sınıf ailesi olan Pargiter’lerin 1880’lerden başlayıp 1930’ların sonuna uzanan hikâyesine odaklanıyor. Viktorya dönemi yasakları, ataerkil toplumun baskısı, Birinci Dünya Savaşı, kapitalizm ve üzerinde güneş batmayan bir “İmparatorluk”un altında ezilen üç kuşağın bireylerini birbiri ardına sahneye çıkartıyor.

Durmaksızın değişen bakış açıları, ütopik sayılabilecek bir insan severlik ile kıyasıya eleştirilen düzenden kaynaklanan çaresizlik, “özgürlük ve adaletin” gerçekten mümkün olduğu bir topluma duyulan özlemin yansıdığı satırlarda yan yana geliyor.

Elli yıllık bir zaman dilimini kapsayan aile tarihinden hareketle tek tek bireylerin ve bütün toplumun gelgitleri gözler önüne seriliyor. Woolf, çeşitli yazın tekniklerini kullanarak Yıllarla birlikte yeni bir tür gerçekçilik yaratıyor.

1880

İstikrarsız bir ilkbahardı. Sürekli değişen hava, mavi ve mor bulutlar gönderiyordu yere doğru, Kırsalda, çiftçiler tarlalara kaygılı gözlerle bakıyorlardı; Londra’da, gökyüzüne bakan insanlar şemsiyelerini önce açıyor, sonra da kapatıyorlardı. Ancak nisan ayında böyle bir hava normaldi. Whiteley’s ile Ordu Pazarları mağazalarında çalışan binlerce satış elemanı, tezgâhın diğer tarafında duran farbalı elbiseler giymiş kadınlara zarif paketleri verirken aynı yorumu yapıyordu. West End’de alışveriş yapan insanlardan, East End’de iş adamlarından oluşan sonsuz bir insan kalabalığı kaldırımlarda, durup dinlenmeden yürüyen kafileler gibi geçit halindeydi -durmak için herhangi bir nedeni olan, örneğin postaya mektup vermek ya da Piccadilly’de bir kulübün penceresinden bakmak gibi, herkese öyle görünüyordu. İki tekerlekli veya dört tekerlekli faytonlar, at arabaları durmaksızın, peş

peşe ilerliyordu; çünkü mevsim başlıyordu. Daha sakin sokaklarda, müzisyenler çalgılarının incecik ve çoğu zaman melankolik seslerini yavaş yavaş yükseltmeye başlamışlardı; bu sesler, serçelerin cıvıltılarıyla ve tutkulu ama kesik kesik öten ardıç kuşlarının ani şakımalarıyla, kâh Hyde Park’ın ağaçlarında, kâh St James’te yankılanıyor ya da taklit ediliyordu. Meydanlardaki güvercinler, bir-iki dalı düşürerek tepelerine üşüşmüşler, sürekli kesintiye uğrayan bir ninniyi tekrar tekrar başından başlayarak mırıldanıyorlardı. Öğleden sonra, Marble Arch ve Apsley House’taki kapıların önün,, tarlatanlı rengârenk elbiseler giymiş hanımefendiler ve yakalarına karanfil takmış bastonlu, redingotlu beyefendiler doldurdu. İşte prenses geldi, o geçerken bodrum katlarında, boneli ve önlüklü hizmetçi kızlar çay hazırladılar. Bodrum katından yukarı döne döne çıkarılan gümüş çaydanlık, masanın üzerine konuldu ve öncesinde Bermondsey ile Hoxton’nun yaralarının kanamasını durdurmuş olan elleriyle bakireler ve kız kuruları, özenle bir, iki, üç, dört kaşık dolusu çayı süzdüler. Güneş batınca, tavus kuşunun tüylerindeki gözlere benzeyen milyonlarca gaz lambası, cam kafeslerinde açıldı; ancak yine de kaldırımda geniş şeritler halinde karanlık kesimler kaldı. Lambalarla batan güneşin birbirine karışan ışığı, Round Pond’un ve Serpentine’in sularına eşit oranda yansıyordu. Dışarıya yemeğe çıkanlar, Köprü’nün üzerinde şık arabalarla hızla ilerlerken, büyüleyici manzaraya göz atıyorlardı. Sonunda ay çıktı ve o parlak bozukluk arada bir incecik bulutlarla kapansa da, dingince, ciddiyetle ve belki de tamamen kayıtsızlıkla parlıyordu. Bir ışıldağın ışınları gibi yavaşça dönerek, gökyüzünüzde günler, haftalar, yıllar birbirini kovaladı.

… ..

*Yıllar & Virginia Woolf

Kırmızı Kedi Yayınevi

Şubat 2013

Çeviren : Dilek Berilgen Cenkciler