Aleksandr Puşkin (1799-1837); Topu topu 38 yıl süren ömrü komploya çok benzeyen bir düelloyla son bulduğunda Puşkin, çoktan ulusal Rus şiirinin dâhi kurucusu olmayı başarmıştı.
Meraklı
-Yeni bir şey yok mu? “Hiçbir şey yok valla.”
-Hey kurnazlığı bırak, mutlaka bir şeyler biliyorsun. Yaptığın ayıp değil mi dostuna,
Düşmanımmışım gibi hep bir şeyler saklıyorsun.
Dargın mıyız yoksa? İnsaf, kardeş, ne için?
İnat etme, tek bir sözcük söyle hiç olmazsa..
“Yahu , bırak yakamı! Tek bir şey varsa bildiğim
Senin aptal olduğundur, ama yeni bir şey değil bu da”.
“Yevgeni Onegin”den
(...)Gök artık sonbaharı soluyordu,
Güneş daha seyrek parlıyordu,
Günler kısalıyordu git gide,
Açılıyordu hüzünlü bir sesle
Ormanların gizemli örtüsü,
Tarlaları duman kaplıyordu
Ve güneye doğru uzanıyordu
Kazların bağırtkan sürüsü,
Can sıkıcı günler yaklaşmaktaydı;
Kasım artık kapıdaydı.
Gün soğuk bir sise bürünüp batıyor
Diniyor çalışma sesleri tarlalarda;
Kurt yola çıkıyor
Kurt gibi acıkmış karnıyla;
Yoldaki at sezerek onu
Horulduyor-ve tedbirli yolcu
Yel gibi gidiyor tepeye;
Çoban artık kuşluk vaktinde
İnekleri kovmuyor ahırdan,
Ve öğleyin kavalıyla
Çağırmıyor onları halka olmaya;
Ve kulübecikte türkü mırıldanaraktan
Yün eğiriyor kız ve kış gecelerinin
Dostu çıracık çıtırdıyor karşısında.
Ve artık çıtırdayan ayazlı günler
Gümüş renkleriyle tarlalarda..
(Okurun beklediği uyak: “güller”;
Nah işte, al sana)
Moda bir parkeden daha şık
Buzdan giyside parlıyor ırmakcık.
Neşeli oğlan çocuğu ordusu
Kızaklarıyla kesip vızıldatıyor buzu;
Suların koynuna dalmayı düşünerek
Hantal kaz kırmızısı ayaklarıyla
Saldırganlıkla basarken buza
Kayıp düşüyor; sevinçle fır dönerek
İniyor ilk karlar bir biri ardına.
Sen ve Siz
Boş siz’i yürekten sen’le
Değiştirdi o, sürçerek dili
Ve uyandırdı sevdalı gönülde
Tüm mutlu düşleri.
Duruyorum karşısında düşünceli,
Ayrılmıyor gözlerim;
“Ne kadar hoşsunuz!” derken dudaklarım,
“Seni nasıl seviyorum” diyor kalbim…
Seviyordum Sizi
Seviyordum sizi ve bu aşk belki
İçimde sönmedi bütünüyle.
Fakat üzmesin sizi artık bu sevgi
İstemem üzülmenizi hiçbir şeyle.
Sessizce, umutsuzca seviyordum sizi.
Bazen çekingenlik, bazen kıskançlıkla üzgün.
Bu öyle içten, öyle candan bir sevgiydi ki
Dilerim bir başkasınca da böyle sevilin.
Я вас любил...
Я вас любил: любовь еще, быть может,
В душе моей угасла не совсем;
Но пусть она вас больше не тревожит;
Я не хочу печалить вас ничем.
Я вас любил безмолвно, безнадежно,
То робостью, то ревностью томим;
Я вас любил так искренно, так нежно,
Как дай вам бог любимой быть другим.
Seviyordum Sizi - Seçme Şiirleri & Aleksandr Puşkin
Rusça aslından çeviren : Ataol Behramoğlu
Özgün adı : я вас люблю
1.Baskı Ağustos 2006, İstanbul
Türkiye İş bankası Yayınları
*Yevgeni Onegin - Vikipedi (wikipedia.org)
*Yevgeni Onegin (Rusça: Евгений Онегин), Aleksandr Sergeyeviç Puşkin tarafından yazılan, Rus edebiyatının en önemli klasik eserlerinden biri niteliğindeki manzum roman. Sonradan Rus edebiyatında bulunan roman kahramanlarına bir örnek olarak alınmıştır. 1825 ile 1832 arasında bir fasiküller serisi halinde ilk defa yayınlanmış ve birinci tüm basımı ise 1833'te hazırlanmıştır.
Konu Özeti:Yevgeni Onegin, başkent yüksek sosyete hayatından bıkkın genç bir Rus asilzadesidir. Amcasından taşrada bir kır konağı miras kalır ve Onegin başşehirden ayrılarak bu konağa göçer. Orada pek tanınmamış bir şair olan Vladamir Lenski ile hiç beklenmedik şekilde arkadaşlığa koyulur. Bir gün, Lenski Onegin'i sözlüsü olan Olga Larina'nin evinde bir akşam yemeğine götürür. Orada bulunan Olga'nın, biraz çok kitap okuyup kitap kahramanları gibi davranan, kızkardeşi Tatyana (Tatya) ile tanışır. Tatyana Onegin'e hemen aşık olur. O akşam Tatyana, Onegin'e aşkını açıklayan bir mektup yazıp gönderir. Bu Tatyana'nin sevip kendini benzetmek istediği Fransız sosyetesi üyeleri ve Fransız romantik romanlarında olağan bir şey ise de, Rusya'nın taşra kırsal kesiminde bir evli olmayan kızın genç bir erkeğe aşk mektubu göndermesi çok yadırganan ve sakınılan bir tutumdur. Tatyana'nin beklentilerine rağmen Onegin bu mektuba yanıt göndermez. Tatyana ve Onegin'in bir sonraki karşılaşmalarında ise Onegin Tatyana'nın girişimini nazik ama küçümseyici tonda bir konuşma ile geri çevirir.
Sonra, bundan hiç haberi olmazmış gibi, Lenski Onegin'i Tatyana'nin isim günü kutlama partisine çağırır ve bu partinin çok küçük olacağını, ancak Tatyana, kızkardeşi ve ailesini içereceğini söyler. Fakat Onegin partiye geldiği zaman, bu partinin başkentte bıkkınlık geçirdiği büyük balolara çok benzediğini görür. Onegin bundan hoşlanmaz ve vaadinde durmayan Lenski'den öç almak için onun sözlüsü Olga ile flört eder ve dans etmeye başlar. Lenski buna çok sinirlenip partiyi kızgınlık içinde terk eder.
Ertesi sabah Lenski kendini küçük düşüren Yevgeni Onegin'i bir düelloya davet eder. Bu düello sonucu Onegin Lenski'yi öldürür. Onegin bundan sonra hemen o bölgeden ayrılıp kaçar.
Tatyana, Onegin'in bırakıp gitmiş olduğu konağa gider ve kitaplarına bakar. Bu kitaplardan ve kitap sayfalarının kenarlarına Onegin'in yazdığı notlardan anlar ki bir "gerçek Onegin" bulunmamaktadır. Onegin birçok değişik edebiyat eseri kahramanının bir karmaşık taklididir.
Çok daha sonra, Tanya Moskova'ya gönderilip Moskova sosyetesine girer. Bu sosyete içinde Tanya gelişip olgunlaşır ve bir asilzade ile evlenir. Onegin onunla bir Sankt-Peterburg'ta bir yüksek sosyete toplantısında tekrar karşılaşınca bu olgun ve sofistike kadını tanıyamaz. Sonunda kim olduğunu öğrendiği zaman, onun evli olmasını bilmesine rağmen, hemen Tatyana'ya kur yapmaya ve onunla bir yakin ilişki kurmaya çalışır. Fakat Tatyana bunları hemen reddeder ve Onegin'in göndermiş olduğu birkaç mektubu da cevapsız bırakır.
Kitabın sonunda Onegin Tatyana'yi tekrar görmeyi başarır. Tatyana yine onu reddeder ve yıllar önce Onegin'in kendisine söylediklerine benzer bir konuşma yaparak onu hala eskisi gibi sevdiğini ama kocasına karşı mutlak vefası olduğunu bildirir. Böylece Tatyana, Onegin'den hem duygusal hem de şahsî ahlak ve etik bakımdan kat kat üstün olduğunu açıkça gösterir.
*Yevgeni Onegin Rus Edebiyatı Aleksandr Puşkin Kitabı Fiyatı - Bkmkitap
Yevgeni Onegin Kısa Özet
Rus edebiyatının simgesi haline gelmiş şair Aleksandr Puşkin’in Yevgeni Onegin adlı manzum romanı, Rus edebiyatının ilk romanı olarak anılır. Kısa, maceralı bir hayat, görkemli bir yaratıcılık, trajik bir sonla Rusya’yı sonsuza dek değiştiren Puşkin’in bu eseri, 1825-32 yılları arasında tefrika edilmiş; ilk kez 1833 yılında bu kitaptaki biçimiyle tam olarak yayımlanmıştır. Belinski’nin *Rus hayatının ansiklopedisi* diyerek övdüğü romanı Çaykovski operaya uyarladı. Bunun ardından bale uyarlamaları, tiyatro uyarlamaları, şiir ve düzyazı biçiminde nazireler, film uyarlamaları dünyanın dört bir yanında birbirini takip etti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder