Bir numaralı torunum iki yaşlarındayken, ilk kitaplarımızı elimize aldığımızda, kitaplara ihtimam göstermesine özen gösteriyordum.
Bu konuda fazlaca sıkıntı yaşamadan kitaplara gereken özeni göstermeyi öğrenmişti ....
-Kitaplar en iyi arkadaşımız, onlara iyi davranmalıyız ....
-Aaaa, bak kenarı kıvrılmış, beraber düzeltelim mi?
-Sayfaları çevirirken yumuşacık, kağıdı katlamadan açmalıyız .... anlamında konuşmalarımız oluyordu ...
Üç yaşını geçtiğinde; kitaplar hemen hemen her gün vakit ayırdığımız uğraşlarımız arasında yer almaya başlamıştı.
-Önceleri resimleri ben hikâye etmeye çalışırken, dört yaşına gelmeden resimlerde anlatılanları o dillendirmeye başlamıştı...
-Şimdilerde yaşıtlarına ve kendisinden küçüklere o kitap okuyor (resimlere bakarak anlatıyor)
Halen beş yaşına gelmemesine rağmen, onun hayatında kitapların yer almasını memnuniyetle izliyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder